سنجندههای رادار معمولاً براساس نحوه عملکردشان به دو دسته فعال و غیرفعال تقسیم می شوند. سنجنده های فعال منبع انرژی را از منبع انرژی درون سنجنده به اهداف ارسال میکنند. لذا سنجندههای فعال یک ارسال کننده و یک دریافت کننده دارند. درحالیکه سنجنده های غیرفعال صرفاً یک دریافت کننده انرژی دارند. به طور کلی سنجندههای فعال به سه شکل سامانههای تصویر مبنا، اسپکترورادیومترها و ارتفاع سنجها و سنجندههای غیرفعال به صورت رادیومترهای مایکروویو مشاهده میشوند.
عمده کاربردهای متخصصین علوم زمین با سامانههای تصویر مبنا مرتفع میشود. اصول اصلی رادار مبتنی بر ارسال موج به هدف و ثبت بازگشت آن است. مشاهداتی نظیر شدت موج بازگشتی، زمان رفت و برگشت موج، اختلاف فاز میان موج ارسالی و بازگشتی، پلاریزاسیونها و فرکانس داپلر توسط سیستم های رادار اندازهگیری میشوند.
دو نوع سیستم راداری معمولاً مورد استفاده قرار میگیرند: ۱) رادار روزنه طبیعی (Real Aperture Radar)، ۲) رادار روزنه مصنوعی ( Synthetic Aperture Radar). هر دو نوع سیستم به صورت پهلونگر به اهداف امواج را ارسال می کنند و امواج در جهت عمود پرواز ارسال میشوند. تفاوت این سیستمها در توان تفکیک آزیموت دادههای براداشت شده است. توان تفکیک رادارهای روزنه طبیعی با beamwidth آنتن محاسبه می شود که برای بهبود آن به طراحی آنتنهای بزرگتر نیاز است. درحالیکه رادارهای روزنه مصنوعی با پردازش سیگنال به صورت مصنوعی آنتنهای کوچکی (روزنههای مصنوعی) تولید میکنند که عمل یک آنتن بلند را انجام میدهند. این موضوع سبب بهبود توان تفکیک آزیموت سنجنده میشود. اندازه توان تفکیک مکانی یک سنجنده روزنه مصنوعی نصف یک سنجنده روزنه طبیعی میتواند باشد. به طور کلی سنجندههای هوایی رادار توان تفکیک مکانی ۱ تا ۲ متر و سنجندههای فضایی ۵ تا ۵۰ متر دارند.